Gmina Chełmża

OBRONA JASNEJ GÓRY

GRUDZIEŃ 1655

Ziemia z  Jasnej Góry.

Szwedów, chcących panować nad całym wybrzeżem Morza Bałtyckiego, do walki przeciwko Polsce zachęcił Polak - Hieronim Radziejowski, podkanclerzy koronny skłócony z polskim kólem Janem Kazimierzem. W 1655 r. wojska szwedzkie wkroczyły do Polski w dwóch kolumnach.  Pierwsze miesiące były wielkim pasmem zwycięstw szwedzkiego króla - Karola X Gustawa. Okupant traktował bezwględnie zdobyte ziemie, dlatego zaczął narastać opór przeciwko najeźdźcy. Pierwsi do walki rzucili się chłopi, którzy zaczęli tworzyć oddziały partyzanckie pod dowództwem Stefana Czarnieckiego. Ogromną rolę odegrała obrona klasztoru jasnogórskiego. Oblężenie Jasnej Góry rozpoczęło się w dniu 18 listopada 1655 r. Na czele klasztoru stał wówczas Augustyn Kordecki, który początkowo nie zamierzał stawiać oporu odnoszącym błyskawiczne sukcesy Szwedom i postanowił uznać władzę króla szwedzkiego - Karola Gustawa. W zamian za to uzyskał potwierdzenie nietykalności twierdzy. List żelazny gwarantował życie i ochronę mienia. Nieufny przeor postanowił jednak wywieźć drogocenne zbiory (m.in. obraz Czarnej Madonny) do zamku w Lublińcu. Decyzja okazała się słuszna - wróg nie uszanował danego słowa i kilka dni później próbował wtargnąć do klasztoru. Oblężenie trwało ponad 40 dni, obie strony strzelały do siebie przez 12 dni. Nieprzyjaciel  nie zdobył jednak Jasnej Góry. Ostatecznie Szwedzi wysłali list z żądaniem zapłaty za wycofanie swoich wojsk, na który również otrzymali odmowną odpowiedź. W nocy z 26 na 27 grudnia 1655 roku Szwedzi odstąpili od oblężenia, ponieważ przeciągające się walki mogły wpłynąć negatywnie na wizerunek Karola Gustawa. Porażka Szwedów pod Jasną Górą miała znaczenie symboliczne, dawała nadzieję na kolejne zwycięstwa i budziła ducha walki wśród Polaków.