Gmina Chełmża

BITWA POD WIEDNIEM

WRZESIEŃ 1683

Ziemia z miejsca bitwy pod Wiedniem.

W 1683 r. Turcy pod dowództwem wezyra Kara Mustafy (zbrojnego ramienia sułtana Mehmeda IV) zaatakowali stolicę Austrii - Wiedeń. Armia wielkiego wezyra liczyła ok. 100 tys. ludzi. Król Polski Jan III Sobieski, zgodnie z zawartymi wcześniej układami z Austriakami, wyruszył na pomoc cesarzowi  z dwudziestopięciotysięczną armią polską. Wkrótce dołączyły do niego nadciągające wojska książąt niemieckich. Decydująca bitwa rozegrała się 12 września 1683 r. pod Wiedniem. O zwycięstwie połączonych  sił polsko-austriacko-niemieckich zadecydował atak husarii polskiej. Wezyr i żołnierze tureccy uciekli z pola walki, pozostawiając swój obóz i zgromadzone bogactwa. Wiedeń został ocalony, a polski król, tak jak i jego słowa: “Przyszliśmy, zobaczyliśmy, Bóg zwyciężył”, stał się sławny w całej Europie. Po zwycięstwie Sobieski pisał do swej żony Marysieńki: "Bóg dał zwycięstwo i sławę narodowi naszemu, o jakiej wieki przeszłe nigdy nie słyszały".  Niestety, mimo wielkiego zwycięstwa pod Wiedniem, wdzięczności nie okazał mu cesarz Austrii Leopold I, który był zazdrosny o sukces militarny. Ostatecznie wojny polsko-tureckie zakończył dopiero pokój w Karłowicach w 1699 r. zawarty już po śmierci króla. Na jego mocy Polska odzyskała Podole i Kamieniec Podolski oraz część Ukrainy, Turcja natomiast utraciła wówczas swoje znaczenie na arenie międzynarodowej. Z bitwą wiedeńską związana jest opowieść o Jerzym Franciszku Kulczyckim, który otrzymał łupy bitewne, a wśród nich worki z czarnymi ziarenkami kawy. Kulczycki otworzył pierwszą w Wiedniu kawiarnię, gdzie gorzki napój słodzono miodem i zalewano mlekiem.